TERAPIA MANUALNA POZNAŃ

Metoda ta stosowana jest w dolegliwościach bólowych kręgosłupa powstałych na skutek urazu lub zespołów przeciążeniowych. Stosujemy ją również w terapii bólu pojawiającego się w przebiegu zmian zwyrodnieniowych. Metoda McKenzie ma na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie dolegliwości bólowych i składa się z dwóch faz:

• diagnostyki dokonywanej polegającej na identyfikacji struktur generującej ból na podstawie analizę biomechaniczną ruchu
• terapii polegającej na ćwiczeniach dobranych na podstawie badania pacjenta oraz oddziaływaniach manualnych i pracy nad systemem kontroli posturalnej.

Celem metody McKenzie jest przywrócenie możliwe pełnej funkcji zaburzonym strukturom, a także zabezpieczenie pacjenta przed kolejnym pojawieniem się problemu bólowego. Przy właściwie dobranym programie terapii, metoda ta pozwala na redukcję objawów oraz samodzielne radzenie sobie z bólem.

Metoda McKenzie, zarówno pod względem diagnostycznym jak i terapeutycznym znakomicie uzupełnia się w leczeniu pacjentów bólowych z innymi metodami takimi jak PNF czy Terapia Manualna

Metoda McKenziego ma zastosowanie w:
– Bólach karku i krzyża,
– Bólach kręgosłupa pochodzenia mechanicznego,
– Dyskopatiach,
– Rwie kulszowej,
– Rwie ramiennej,
– Przeciążeniowych bólach kręgosłupa i in.

Koncepcja Mulligana zakłada:
– całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik mobilizacyjnych,
– funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji;
– łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych
z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie;
– stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu;
– wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej;
– polecenie „zadania domowego” dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych specjalistycznych ćwiczeń.

Techniki terapeutyczne połączone z ruchem dają możliwość stosowania ich
u pacjentów przebywających na oddziałach szpitalnych jak i leczonych w trybie ambulatoryjnym. Wyposażają pacjenta w niezbędne informacje dotyczące postępowania w okresie zaostrzenia choroby, wykonywania czynności dnia codziennego w sposób nieprowokujący wystąpienie objawów. Przygotowują do profilaktyki nawrotów choroby oraz przejęcia przez pacjenta części odpowiedzialności za proces leczenia.

Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, które zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych. Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.

Medycyna Ortopedyczna wg. Cyriax`a skupia się na diagnozie oraz zachowawczym leczeniu uszkodzeń tkanek miękkich narządu ruchu.

Medycyna Ortopedyczna, której twórcą jest lekarz Dr J.H. Cyriax, opiera się na dwóch głównych elementach:

1) Najważniejsze to postawienie precyzyjnej diagnozy. Osiągniemy to jedynie po przeprowadzeniu dokładnego badania pacjenta składającego się z: szczegółowego wywiadu, funkcjonalnego oraz klinicznego badania i jeżeli to konieczne, palpacji. Zastosowanie miejscowej diagnostycznej infiltracji z użyciem roztworu prokainy, może być również przydatne w celu zróżnicowania diagnozy.

Jeżeli chodzi o diagnozowanie uszkodzeń tkanek miękkich narządu ruchu, Medycyna Ortopedyczna wg. Cyriax`a jest niezwykle ważną metodą, która umożliwia nam postawienie trafnej oraz obiektywnej diagnozy. Metoda ta jest zgodna z podejściem stosowanym w metodzie McKenziego oraz z technikami stosowanym w metodach Maitland`a, Kaltenborn`a i Mulligan`a.

2) Po postawieniu właściwej diagnozy musimy zastanowić się następnie nad zastosowaniem, jak najbardziej możliwie skutecznej, terapii. Musimy pomyśleć, jakie by było najlepsze leczenie dla pacjenta
(dostosowane do osobowości, wieku pacjenta, typie, okresie trwania oraz lokalizacji uszkodzenia).

W Metodzie Cyriax`a mamy kilka różnych sposobów leczenia do zaproponowania: głęboki masaż poprzeczny, manipulacje, mobilizacje, trakcje, infiltracje oraz iniekcje. Powyższe leczenie z łatwością połączymy z autoterapią oraz ćwiczeniami samodzielnie stosowanymi przez pacjenta w domu.

Z medycznego punktu widzenia Fascial Distortion Model (FDM), przyczyną fizycznych dolegliwości i ograniczeń funkcji jest jedna lub więcej z sześciu możliwych typów dystorsji powięziowych.

Prawidłowo przeprowadzone leczenie dystorsji powinno skutkować efektywnym zniesieniem dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości .

Diagnostyka FDM opiera się na trzech filarach i prowadzi do efektywnej diagnozy FDM. Fenomenem metody jest  interpretacja mimiki i gestykulacji pacjenta, które tworzą podstawę diagnostyczną oraz dają dokładne wskazówki co do deformacji poszczególnych powięzi. Obszerny wywiad i badanie uzupełniają diagnozę FDM.

Aktualnie FDM jest skutecznie stosowane przy urazach narządu ruchu i do terapii bólu.

Stosowanie FDM w medycynie

FDM to neutralne podejście. Poprzez analize zagadnień medyczynch z punktu widzenia metody FDM, lekarz lub terapeuta jest w stanie wybrać idealną terapie. Celem każdej interwencji  według FDM to anatomiczna korekcja powięzi. Jeżeli dystorsja powięzi zostaje skorygowana, można liczyć na natychmiastową poprawę wytrzymałości, ruchomości i/lub na redukcje bólu. Z reguły nie ma długotrwałych czasów rekonwalescencji zatem szybki powrót do aktywności fizycznej jest możliwy.

Stephen Typaldos D.O. używał specyficzne ruchy i techniki manipulacyjne do terapii FDM. Są one znane pod pojęciem Metoda Typaldosa i zostają nauczane w kursach FDM według wytycznych wykształcenia European Fascial Distortion Model Association (EFDMA).

Metoda Typaldosa znajduje zastosowanie przy:
– Ostrych bólach spowodowanych przez skręcenia i zwichnięcia stawów
– urazy sportowe np. naciągnięcia więzadeł, stłuczenia, naderwania włókna mięśniowego, etc
– Bólach pleców, krzyża, ramion i karku…
– Ograniczeniach ruchomości
– Objawach takich jak odrętwiałość lub mrowienie oraz słabość/osłabienie lub niestabilność
– Pewnych objawach, które zazwyczaj są przydzielane schorzeniom internistycznym